دخترا اینور و پسرا اونور!

مجموعه: والدین موفق

اولین سوالی که بعد از مشخص شدن بارداری ذهن والدین و اطرافیان را به خود مشغول میکند این است که جنسیت بچه چیست. بعضی ها دختر دوست دارند و بعضی ها پسر. بعضی ها معتقدند پسرها بهتر اند و بعضی دیگر دخترها را ترجیح می دهند اما آیا می دانید این دو جنس واقعا چه تفاوتهایی با هم دارند؟

تفاوت از بدو تولد

براساس نتایج تحقیقات منتشرشده، تفاوت‌های بسیاری حتی در دوران جنینی بین دختران و پسران وجود دارد. یکی از این تفاوت‌ها که از‌‌ همان اوایل قبل از تولد دیده شده، مربوط به رابطه نیمکره مغز چپ و راست است. در پسران ارتباطات کمتری بین قسمت‌های راست و چپ مغز وجود دارد در حالی که این ارتباط در دختران، سریع‌تر و زود‌تر اتفاق می‌افتد و به همین دلیل است که نوزادان دختر، سریع‌تر خود را با محیط جدید زندگی‌شان هماهنگ می‌کنند ولی نوزادان پسر این مهارت هماهنگی را کمی دیر‌تر و به‌ مرور در مراحل مختلف رشد می‌آموزند. بنابر همین تفاوت‌ها، مطالعات نشان می‌دهد بعد‌ها پسران در برخورد با انواع خاصی از مسائل مانند امتحانات هجایی یا جدول کلمات فقط از یک طرف مغزشان استفاده می‌کنند در حالی که دختر‌ها از هر دو طرف مغز استفاده می‌کنند.

از سوی دیگر دختران تازه‌ متولد ‌شده با علاقه و اشتیاق بیشتری به تماشای اشیای اطراف خود می‌پردازند اما پسربچه‌ها خیلی زود علاقه‌شان را به تصاویر و نقوش از دست می‌دهند و برای تحریک علایق بصری آن‌ها به زمان بیشتری نیاز است که گاهی تا 7 ماهگی‌ هم طول می‌کشد. بعد از آن نیز تا 6 سالگی هیچ‌چیز از نگاه تیزبین دختران به راحتی مخفی نمی‌ماند اما پسران نگاهی کلی به محیط پیرامون خود دارند.

درواقع این تفاوت، زیست‌شناختی است که دختران و پسران از بدو تولد در رشد جسمانی و رفتاری خود متفاوت هستند. برای همین نباید از آموزه‌های قالبی در تربیت آن‌ها استفاده کرد. بهترین کمک این است کاری کنیم تا فرزندان‌مان طبیعی بزرگ شوند و مهارت‌های خود را نشان دهند.

تفاوت‌های رفتاری دختربچه‌ها و پسربچه‌ها

به‌طور کلی پسر‌ها و دختر‌ها با توجه به طبیعت و جنسیت‌شان ممکن است رفتارهای کاملا متفاوتی داشته باشند، اما نه به این معنی که هر دختر و پسری حتما تفاوت بسیار زیادی با هم دارند و ضرورتا از الگوهای معمول جنسیت خود پیروی خواهند کرد.

معمولا دختربچه‌ها زود‌تر از پسربچه‌ها راه می‌افتند و حتی مهارت بهتری در کنترل تحریکات روده‌ای و مثانه خود دارند. علاوه بر این، نسبت به پسر‌ها اجتماعی‌تر هستند و در یک سال اول تولد بیشتر با اطرافیان رابطه برقرار می‌کنند و رفتار دوستانه‌تر و آرام‌تری نشان می‌دهند درحالی که پسر‌ها بیش از احساسات دیگران به داشته‌ها و وسایل‌شان توجه نشان می‌دهند زیرا آن‌ها ترجیح می‌دهند در خودشان به مکاشفه بپردازند تا احساسات جمعی را درک کنند.

با توجه به این‌که در دختران ارتباط بین دو نیمکره با موفقیت بیشتری برقرار می‌شود بنابراین توانایی‌های کلامی دختران بسیار بالا‌تر است. معمولا در 7-6 سالگی، هنگامی که کودکان آموزش جدی را شروع می‌کنند، به طور مقطعی، پسران از لحاظ ذهنی کمی عقب‌تر از دختران هستند و درنتیجه «هماهنگی حرکتی ظریف» مثل نگه‌داشتن مداد یا استفاده از قیچی دیر‌تر در آن‌ها شکل می‌گیرد. البته هرچند دختربچه‌ها در مهارت‌هایی مانند صحبت کردن، خواندن و نوشتن بهتر از پسربچه‌ها هستند و این ویژگی را در خود حفظ می‌کنند و پسربچه‌ها دیر‌تر به مهارت‌های کلامی می‌رسند، اما آن‌ها هم خیلی زود و از سنین پایین توانایی‌های تصویرسازی و خیال‌پردازی‌شان را در خود بروز می‌دهند.

معمولا پسران پس از 5 سالگی با رشد ناگهانی اندام‌ها روبه‌رو می‌شوند و سریع‌تر از دختر‌ها به رشد فیزیکی می‌رسند اما روند یادگیری استفاده از مهارت‌های‌شان کند‌تر است و پس از 5 سالگی به حالت متعادلی در رشد فیزیکی و مهارت رفتاری می‌رسند. جالب است بدانید پسران به اندازه دختران توانایی تشخیص یک منبع صوت را با حس شنوایی‌شان ندارند و شنوایی دختران قوی‌تر است.

پسربچه‌ها در مقایسه با دختربچه‌ها پرجنب‌وجوش‌تر و فعال‌تر و مدام در حال حرکتند. آن‌ها اسباب‌بازی‌های پرسر‌ و‌ صدا و پرزرق و برق مانند اتومبیل‌های دارای چراغ و آژیر را دوست دارند و معمولا هنگام بازی‌ کمی خرابکاری می‌کنند، اما این خرابکاری‌ها اتفاقی است اما دختر‌ها معمولا به بازی‌های آرام‌تر مثل بازی با عروسک، حیوانات خانگی، خاله‌بازی یا پرستاری خانگی علاقه نشان می‌دهند و هنگام بازی با اسباب‌بازی‌های‌شان صحبت و از تعارفات ملایم و تک‌گویی استفاده می‌کنند که این شیوه ارتباطی متضاد با شیوه پسر‌ها هنگام بازی است.

اگر نگران کم‌حرفی پسربچه‌تان در کودکی هستید، بهتر است بدانید دختران معمولا زود‌تر یاد می‌گیرند حرف بزنند و تمایل بیشتری هم به حرف زدن نشان می‌دهند. آن‌ها از گوش دادن به صحبت‌های شما لذت می‌برند و معمولا آنچه برای‌شان اتفاق افتاده را به هر نوعی که شده برای‌تان تعریف می‌کنند، اما پسر‌ها ترجیح می‌دهند زیاد حرف نزنند.

 آن‌ها به اندازه دختران به جزئیات توجه نشان نمی‌دهند و پاسخ‌های‌شان یکی دو کلمه‌ای و در حدی است که اصل قضیه را برساند. این خصوصیت پسران احتمالا به خاطر طبیعت شلوغ‌ کار آن‌ها و بی‌علاقگی‌شان به نشستن و حرف زدن در هنگامی است که می‌توانند این‌ور و آن‌ور بروند.

دختربچه‌ها حین بازی کمتر با همسالان خود درگیر می‌شوند و مشکلات رفتاری پیدا می‌کنند. معمولا رفتارهای رقابتی و سرکشی‌ پسر‌ها بیش از دخترهاست به همین دلیل بیشتر شاهد درگیری آن‌ها با همسالان‌شان هستید.

براساس نتایج مطالعات، پسران در مقایسه با دختران از نظر جسمی پرخاشگر‌تر هستند. این تفاوت به‌خصوص هنگامی مشخص می‌شود که کودکان خشمگین می‌شوند. البته هرچند پسران از نظر جسمی پرخاشگرترند اما بررسی‌ها نشان می‌دهد دختران در بروز پرخاشگری کلامی پیشرو‌تر از پسران هستند و بیشتر از پرخاشگری کلامی مانند فریاد زدن استفاده می‌کنند. جالب است بدانید همچنین بروز پرخاشگری رابطه‌ای بیشتر در دختران دیده می‌شود. به عبارت ساده‌تر، در این نوع پرخاشگری، رفتارهایی مثل تنفر نسبت به دیگران، شایعه‌پراکنی‌ کینه‌توزی و نادیده گرفتن اطرافیان به علت عصبانیت بیشتر در دختران بروز می‌کند.